Doe jij liever alles zelf en geef je weinig uit handen? Kun je eindeloos doorgaan met verbeteringen en als je morgen dat rapport of presentatie opnieuw opent, ga je vrolijk verder met nog meer wijzigingen? Is het eigenlijk nooit goed genoeg? Zoek je naar iets wat nog beter kan. Haal jij echt voldoening uit die vernieuwde versie of dat geoptimaliseerde werk? Hoe voelt het daarna voor jou, is het dan wel goed of leg jij de lat altijd te hoog?
Perfectionisme kan een signaal zijn dat er iets in jou vraagt om aandacht? Heb jij daar wel eens bij stil gestaan? Heb jij je weleens afgevraagd waar jouw perfectionisme vandaan komt ? Kun je het herleiden naar een moment uit jouw leven? Heb je wel eens iets proberen te doen zonder te streven naar perfectie. Perfectionisme kan een signaal zijn dat jij graag bezig blijft immers er is altijd wel iets om beter mooier groter nieuwer te maken toch?
Maar wat levert het jou op als je dat doet? Krijg jij letterlijk meer voldoening en voel jij je er beter bij? Of ben je op zoek naar waardering? Wil je het nog beter doen om een compliment te ontvangen? En kun jij het compliment dan ook echt ontvangen? Of ben je alwaar bezig met je volgende perfectie taak? En wanneer stopt het dan precies? Wie maant jou tot stilte, tot even niets? Herken jij je nog steeds in bovenstaande?
Zou jij graag wat minder perfectionisme van jezelf willen? Immers…jij bent het toch zelf die die lat zo hoog legt? Of is het je partner, of je vriendin of je moeder of je collega of je leidinggevende die tegen jou zegt dat het nog niet goed genoeg is….? En daar zijn we dichter bij de kern aan gekomen. Wat is er dan niet goed genoeg en vind jij het zelf niet goed genoeg. Wat vind je precies niet goed genoeg? En wanneer is het dan wel goed genoeg voor jou? Is het überhaupt wel ooit goed genoeg?
Is dit misschien een oude overtuiging van jou? Is dit een interpretatie van jou op basis van een eerdere ervaring? Of is het en interpretatie die jij ooit als kind hebt gemaakt naar aanleiding van een ouderboodschap. Naarmate die eerste ervaring langer is geleden is het vaak ook moeilijker om die te doorbreken en soms zijn we dus letterlijk op basis van een enkele ervaring dingen gaan interpreteren en concluderen en hebben we daar een overtuiging van gemaakt die nog steeds ons gedrag stuurt.
Kan dat dan op basis van een enkele ervaring? Jazeker, kan dat en met name als je die ervaring hebt opgedaan toen je heel jong was en als je dus zelfs jonger was dan 2 jaar dan heeft je geheugen dat niet opgeslagen. Immers je denk en geheugenbrein ontwikkeld zich pas na je 2e jaar en er wordt door jouw ervaring iets in jouw onbewust opgeslagen wat een behoorlijk patroon in jouw leven kan creëren. Vaak is het terug te leiden naar je jeugd, ergens heb je als kind een ervaring opgedaan waar welke een grote indruk op je heeft gemaakt. Onbewust heb jij die geïnterpreteerd dat je niet goed genoeg bent en zo ontstaat er een gedrag waarin je op zoek bent naar bevestiging van je omgeving.
Ik herken perfectionisme enorm en het is bij mij op jonge leeftijd ontstaan. In mijn jonge jeugd en dat was dus ook voor dat mijn geheugen zich ontwikkelde was de situatie in mijn gezin van herkomst niet de makkelijkste. Mijn vader was overspannen en dit betekende dat hij dus minder beschikbaar was voor mij als jong meisje. In deze situatie had mijn moeder ook zorgen om mijn vader en het gezin en de toekomst en daardoor was zij ook niet altijd beschikbaar.
Ik heb dit als kind geïnterpreteerd als dat ik niet goed genoeg zou zijn. Ik moest vooral goed mijn best doen zodat ik op die manier wel aandacht zou krijgen, was wat ik er als jong meisje van begreep. Dat was dus mijn kind interpretatie en had helemaal niets te maken met wat mijn ouders van mij vonden. Zij waren immers ontzettend blij met mij. Mijn vader was bijvoorbeeld heel blij met mij als eerstgeborene en ook nog een dochter nadat hij zelf was opgegroeid in een gezin met 7 jongens.
De vertaling die je als klein kind vaak internaliseert is meestal niet wat je ouders of begeleiders bedoeld hebben. Het lastige in deze situaties is dat je kind bent versus volwassene en soms zelfs niets eens kunt praten. Dus het gedrag van ouders naar een kind of in aanwezigheid van een kind kan mijlenver afstaan van de interpretatie die je als kind hierin geeft. Deze interpretatie kan een grote impact hebben op jouw leven.
Nu omschrijf ik hier een interpretatie van een kind maar laten we eens kijken naar volwassenen. Hoe vaak verifieer jij met jouw omgeving of het bericht en / of het gedrag wat jij ziet en interpreteert overeenkomt met wat jouw gesprekspartner of dat moment bedoelt? Interessant genoeg denken we vaak dat we weten wat er wordt bedoeld of we luisteren naar de woorden en zien een ander gedrag.
Terug naar mijn perfectionisme wat mij veel heeft gebracht en terugkijkend ook veel heeft gekost. Hoe vaak en hoeveel tijd heb ik niet aan die laatste 20% besteed om het nog beter en mooier te maken terwijl de eerste 80% vaak het belangrijkste zijn en het verschil maken! Een hele recente ervaring heeft mij laten zien dat ik mij er nu bewust van ben. Voor het afronden van mijn coach opleiding is een essay schrijven een van de vereisten. Ik had de benodigde tijd ingepland in mijn agenda en zou er concreet ongeveer een week lang iedere dag wat tijd voor nemen.
Voordat ik aan mijn eerste dag van schrijven begon realiseerde ik mij opeens waarom heb je al tijd die nodig Annemarie en waarom wil je het zo goed doen? Hé, dat is die oude overtuiging! Wat als je er nu eens een halve dag heel gefocust mee aan de slag gaat en je richt op de essentie die je wilt overbrengen. Ik heb inmiddels mijn feedback gekregen en complimenten over mijn reis die ik heb beschreven in mijn essay.
Wil jij ook aan de slag met jouw perfectionisme? Wil jij jouw lat iets gaan verlagen? Weet je niet zo goed waar te beginnen? Graag ondersteun ik jou in jouw proces om samen te onderzoeken waar het vandaan komt.
Foto heb ik genomen begin Juli dit jaar van de Markerwadden, een prachtig natuurgebied in Nederland. Het gebied is nog niet helemaal af en nu al goed genoeg 😜!