Durf jij je over te geven of houd je liever de touwtjes in handen? Waar komt jouw weerstand tegen overgave vandaan? Ik neem je mee in een recente persoonlijke ervaring over overgave. Indien jij juist liever “in control” bent dan is het verhaal voor jou inspirerend om je een andere kijk te geven.
Meestal ontstaan er bij mij allerlei ideeën over nieuwe blogs op de zeer diverse momenten. Overgave ontstond eigenlijk vlak nadat ik de vorige blog had gepost over batterijen vol. Ik had er veel zin in en wilde van alles aanhalen om jou mee te inspireren en vooral ook te schrijven over mijn persoonlijke ervaringen. Misschien heb je niet zoveel met het woord en of de betekenis overgave en zegt een van de volgende woorden jou meer: verduren, aangaan, dulden, doorstaan, vertrouwen, berusten. Ze geven allemaal aan dat je de touwtjes mag laten vieren.
Mijn verlangen om hierover te gaan schrijven werd wel heel letterlijk verhoord aangezien ik mij ruim 2 weken mocht overgeven. Eerste weekend van september belde ik de huisartsenpost aangezien mijn linker ooglid erg dik was en ik letterlijk daardoor minder kon zien. De dame aan de lijn stelde mij gerust, het was een strontje, ontstoken talgklier en ik kon deze zelf behandelen met kompressen. Kortom dat heb ik een aantal dagen gedaan echter mijn ooglid werd steeds dikker en ik zag letterlijk steeds minder aangezien ik met mijn linkeroog beter kan zien dan met rechts. De druk op mijn oog en de pijn namen toe dus toch weer in de weer met de huisarts die op vakantie bleek en een assistentie die mijn klacht niet urgent beschouwde. Tja ik ben niet het type patiënt dat bij een scheet al de huisarts belt dus voelde mij letterlijk niet gehoord en gezien!
Lang verhaal kort na veel aandringen en herhaaldelijk bellen ben ik verder gekomen en heb antibiotica druppels gekregen. Mijn voorkeur heeft dat mijn lichaam het zelf op ruimt echter dit lukte al een dikke week niet dus dan toch maar aan de medicijnen. Ik ga namelijk liever aan de slag met de oorzaak en niet het symptoom te bestrijden echter soms heb je toch wat extra hulp nodig. Ik heb veel tijd doorgebracht met kompressen op mijn oog en combinaties van letterlijke pijn en angst voor mijn ogen. De angst voor mijn ogen ontstond in de fase toen de ontsteking en zwelling afnam en ik wazig ging zien. Ik kon letterlijk nog maar amper lezen. Dat kwam echt binnen bij mij. Wat als ik inderdaad minder zou kunnen zien? Ik ging langzaam steeds meer dankbaarheid ervaren voor mijn lichaam, wat het allemaal kan en wat ik als normaal beschouw. Hoe enorm belangrijk je zintuigen zijn en je ogen zijn. En vooral ook schrijven en lezen zijn grote passies van mij en hier kon ik niets mee. Ik voelde mij heel klein en nietig en vooral ook niet gehoord en gezien door de medische zorg. Moest ik dan letterlijk eerst “moord en brand ” schreeuwen voordat mijn klachten serieus werden genomen. Op een moment voelde ik mij zo moe, rillerig en niet lekker wat mijn inziens echt een signaal was om een huisarts te zien aangezien de klachten toenamen. Nu werd ik afgescheept met “heeft u zich al op Corona laten testen”. Ohh ja ook dat nog. Gedwee ben ik naar de teststraat gegaan, gelukkig is er een vlakbij mijn huis. Terug naar huis vloeiden er tranen over mij wangen. Wat voelde ik mij verdrietig en niet serieus genomen. Zes uur later had ik de uitslag, niets aan de hand, nee dat wist ook wel, hoezo het medisch systeem overbelasten.
Wat heeft deze ervaring mij aan overgave geleerd? Vooral alles loslaten en alleen luisteren naar wat mijn lichaam mij vertelde. De zorgen in mijn hoofd over wat ik allemaal niet kon doen heb ik langzaam minder aandacht gegeven. Nadat dat begon in te dalen in mijn lijf en ontstond er letterlijk meer rust. Door die rust ontstond ook de fysieke heling van mijn ooglid. Alles komt op het juiste moment kon ik in eerste instantie nog niet inzien maar langzaam realiseerde ik mij dat het klopte. Controle loslaten, vertrouwen hebben dat alles zich op het juiste moment aandient en dat ik ook uit deze ervaring weer nieuwe inspiratie mocht putten. Controle is best een dingetje voor mij geweest en af en toe nog. Het staat haaks op overgave en controle vanuit je hoofd betekent vaak nog in overlevingsgedrag zitten. Als ik zo terug kijk heb ik vele jaren vanuit controle mijn leven geleid. Dan weet je wat er gaat komen en dan denk ik je inderdaad dat je daardoor je leven kunt beheersen. Echter niets is minder waar.
Door zo in je hoofd te blijven mis je een aantal belangrijke signalen, die pik je helemaal niet op. Immers je lijf probeert je voorzichtig wat aan te geven maar je denkt meer dan dat je voelt. Dat overlevingsgedrag is er niet voor niets ergens in jou zit iets wat aandacht wil hebben en daar wil en of durf jij nog niet naar toe. Ik heb in deze weken ook enkele hele oude ervaringen weer helder voor mij gezien en gevoeld hoe verdrietig en alleen ik mij letterlijk toen voelde. Door naar die ervaring toe te gaan en het aandacht te geven en te accepteren dat je toen verdrietig mocht zijn ontstond er weer meer ruimte in mij. Als jij ervaart dat je sommige emoties wegduwt en ze er van jou niet mogen zijn probeer daar dan eens naar te kijken. Ik weet dat ik jaren geleden zou denken “ ik kan toch niet met tranen over mn wangen over straat”. Inmiddels interesseert mij dat niet meer, als dat gevoel en die behoefte in mij opkomen dan laat ik het er gewoon zijn. En weet je wat, het lucht enorm op en de tranen zijn vaak maar van korte duur. Natuurlijk zijn er ook andere emoties die je weg kunt duwen zoals boosheid bijvoorbeeld maar hierover weer een andere keer.
Afgelopen weken waarin mijn zicht beperkt was heb ik een aantal coachsessies geleid. Tijdens deze sessies en in mijn reflecties daarna realiseerde ik mij dat het de mooiste ervaringen waren omdat ik nog meer vanuit mijn intuïtie te werk ging en hierdoor de verbinding met de coachee sterker werd. Alles dient zich aan en gebruik ik op dat moment in de sessie. Het was weer een letterlijke overgave en mij te laten leiden door mijn lichaam en intuïtie en niet mijn hoofd en gedachten.
Nu begrijpen jullie ook waarom ik geen blogs zijn geschreven afgelopen 2 weken 😉. Mijn gekozen foto is er deze keer een van het Noorderstrand bij Den Haag richting Wassenaar. Het was een zondag waarin we eindeloos veel kwallen tegen kwamen die soms vele meters van het water waren verwijderd. Voor deze kwal zat er ook niet anders op dan zich overgegeven en wachten totdat het water weer gaat stijgen.
Kortom overgave kan je veel brengen als jij je durft over te geven aan vertrouwen. Ik begrijp als geen ander dat dit spannend is. Leef jij vanuit controle? Zou jij wel wat minder van controle willen in jouw leven en meer genieten van rust en wat er zich aandient? Ik ondersteun je graag in een persoonlijk coaching traject in een veilige en vertrouwde omgeving waarin we onder andere met overgave aan de slag gaan.