Durf jij je te laten zien in contact met iemand anders? Merk jij dat je af en toe twijfelt of je iets wel kunt zeggen of doen? Is er iets wat jou tegenhoudt om je in alle vrijheid te uiten? Scan jij eerst de mensen en de omgeving voordat je sommige dingen uitspreekt of doet? Is dit zo in iedere situatie? Merk je dat je dit gedrag eigenlijk niet meer wil? Wil je dit patroon doorbereken? Heb je moeite met waar te beginnen? In welke omgevingen gebeurt dit vooral zakelijk of privé? Ik kan je verklappen dat dit heel vaak gebeurt, en het gebeurt meestal onbewust.
Als we onze kwetsbaarheid niet volledig durven te laten zien is het zinvol om te gaan onderzoeken waar het vandaan komt. Vind jij het spannend om je hand op te steken of je uit te spreken in een vergadering. Heb je in je vriendenkring wel eens het idee dat je je woorden inslikt? Of merk je in de relatie met je partner dat je jouw gevoelens en gedachten niet altijd onder woorden durft te brengen? Wat is jouw positie ten opzichte van de omgeving waarin jij je bevind en wat laat jij dan zien? Herken je vergelijkbare rollen die jij speelt? Wil je hiermee aan de slag dan ondersteun ik jouw graag.
Ik ben er afgelopen jaren steeds meer achter gekomen dat ik eigenlijk mijn gedrag aanpaste aan de omgeving. Diverse persoonlijke ontwikkelingsopleidingen en mijn reflecties gaven mijn steeds meer inzichten in mijn eigen patronen. En ohhh wat waren sommige hardnekkig. Wie waren er aanwezig in een situatie, wat was mijn rol in die context en afhankelijk daarvan uitte ik mijn mening en liet ik bepaalde gedrag zien.
Eigenlijk durfde ik niet helemaal mijzelf te laten zien. In mij zat een angst om afgewezen te worden, om niet goed genoeg te zijn of om zelfs door de mand te vallen. Een andere stem in mij wist dat dan weer goed te praten. Of ik ontwikkelde bepaald gedrag waardoor ik er minder last van had. En dat allemaal om vooral niet naar de oude pijn en herinneringen toe te gaan. Die waren toch zolang geleden daar kan ik toch geen last meer van hebben? Nou en dat is nu exact wat er gebeurd als je in je overleving mechanisme zit.
Ergens is er iets gebeurd in je leven waar je trauma, een vervelende gebeurtenis(sen) hebt opgelopen. Die ervaring heeft zich opgeslagen in jouw lijf en daardoor heb jij een hele mooie nieuwe rol en patroon aangenomen om maar vooral niet naar die pijn terug te gaan. Die nieuwe rol en oplossing die jij hebt verzonnen was de allerbeste in dat eerste moment, die situatie dat jij hem nodig had. Je zet als het ware een masker op en dat masker zorgt er ook voor dat je he kwetsbaarheid, je echte ik daarachter, niet durft te laten zien. En dit is ontzettend jammer aangezien het zoveel meer rust en ruimte geeft als je niet zo op je hoede hoeft te zijn in iedere situatie en niet al je woorden op een weegschaal hoeft te leggen.
Gewoon kunnen doen en laten wat jij voelt dat goed voor jou is, los wat iedereen ervan vind. Zou jij dat ook willen ontwikkelen? Wil jij iedere dag in vrijheid kunnen uitten wat jou bezig houdt en niet meer bezig hoeven te zijn met je omgeving? Wil je vertrouwen op je eigen gevoel en je daar naar gedragen? Wil jij meer rust ervaren iedere dag? Ik ondersteun je graag in dit proces.
Mijn foto deze keer komt uit een prachtig en inspirerend boek: De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy en vertaald door Arthur Japin. Ik vind het een aanrader en het is een mooi geschenk voor jong en oud.